Η ζυθοποίηση σε πολλές περιπτώσεις ήταν γυναικεία υπόθεση.

Με την άνθιση της ζυθοποίησης στα μοναστήρια, όπου στην κυριολεξία ξεφύτρωναν το ένα μετά το άλλο, στη Γερμανία μόνο αριθμούσαν περί τα 500 και την κερδοφορία μέσω των πωλήσεων της μπύρας τους.

Με το πέρασμα της μπύρας στη Ευρώπη από την Αίγυπτο, το νέο αυτό ποτό δέχθηκε μεγάλης αποδοχής και όχι τυχαία.

Οι Αιγύπτιοι πολλές φορές πρόσθεταν αλάτι και βότανα όπως ο μανδραγόρας για να εξισορροπήσουν την γλυκύτητα της μπύρας.

Στις χώρες τις Βόρειας Ευρώπης στα πρώιμα χρόνια της ζυθοποίησης, για την παρασκευή της μπύρας, χρησιμοποιούσαν διάφορα βότανα και φυτά προσπαθώντας να εξισορροπήσουν τη γεύση της μπύρας όπως γλυκάνισο, λεβάντα, δενδρολίβανο, βαλεριάνα και άλλα, καθώς και διάφορα φρούτα κυρίως άγρια.

Ένα τέχνασμα για να μην εισέρχεται γρήγορα η αιθανόλη (δηλαδή το οινόπνευμα ή αλκοόλ) στο αίμα μας είναι να τρώμε κάτι λιπαρό πριν καταναλώσουμε αλκοόλ.

Μαγιά, Μπύρα, Ελαιόλαδο, Ηλιόσποροι.

Η μπύρα περιέχει εξαπλάσια ποσότητα καλίου από ότι νάτριο, γι' αυτό ταιριάζει με τα αλμυρά.

Αν πιεί κανείς ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα (περίπου 400ml στους 0°C) χάνει 14.800 θερμίδες.