Η απόλαυση της "τέλειας" μπύρας απαιτεί το κατάλληλο ποτήρι και το "τέλειο" σερβίρισμα.
Είναι γνωστό πλέον ότι η κάθε μπύρα συνοδεύεται από το δικό της ποτήρι και όχι κατά το δοκούν. Το τέλειο ποτήρι αναδεικνύει τη μπύρα. Με άλλα λόγια είναι το "ρούχο" της. Για να επιτύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες.
Όλα ξεκινάνε από ένα καθαρό ποτήρι που για να το επιτύχουμε πρέπει να το πλένουμε και καλά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πλένουμε ένα ποτήρι, αλλά ο ιδανικότερος είναι με το χέρι. Μετά από κάθε χρήση ξεπλένουμε πολύ καλά. Χρησιμοποιούμε απορρυπαντικά που είναι κατάλληλα για πλύσιμο ποτηριών και τόσο αποτελεσματικά ώστε να διαλύουν λίπη, υπολλείματα από κραγιόν κλπ, που είναι υπεύθυνα για την απώλεια του αφρού αλλά και της γεύσης της μπύρας. Μετά το πλύσιμο προτιμάμε να τα βάλουμε να στραγγίξουν σε διάτρητο δυχτάκι και όχι σε πετσέτα, κρατώντας τα πάντα από τη βάση τους προς αποφυγή στιγμάτων από το πιάσιμο. Δεν τα σκουπίζουμε "ποτέ" με πετσέτες ή χαρτί κουζίνας.
Πώς διαπιστώνουμε ότι η διαδικασία που ακολουθήσαμε είχε το απαιτούμενο αποτέλεσμα; Με ένα πολύ απλό τεστ. Γεμίζουμε με κρύο νερό μέχρι το χείλος του ποτηριού και στη συνέχεια αδειάζουμε και σκουπίζουμε εξωτερικά τυχών νερά με μια στεγνή και καθαρή πετσέτα. Τα αποτέλεσμα; Το ποτήρι μας είναι πραγματικά καθαρό και χωρίς οποιαδήποτε υπολείμματα, όταν οι σταγόνες του νερού που έχουν παραμείνει είναι τρεχούμενες και ρέουν ομαλά προς το χείλος του ποτηριού. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν είναι βρώμικο η ροή τους δεν είναι φυσιολογική και τρεχούμενη, αλλά σπάει και διαλύεται.
Διαδικασία Σερβιρίσματος
Σε καμία των περιπτώσεων δεν πίνουμε τη μπύρα κατευθείαν από το μπουκάλι. Αν είναι να προβούμε σε μία τέτοια ενέργεια, καλύτερα να μη μπούμε στον κόπο να την ανοίξουμε καν.
Βρέχουμε το ποτήρι με κρύο νερό, δεν χρησιμοποιούμε ποτέ ποτήρια που πριν έχουν μπει στην κατάψυξη και έχουν υπολύματα πάγου επάνω τους, διότι μ' αυτόν το τρόπο το μόνο που πετυχαίνουμε είναι η αραίωση της, κάνοντας την νερουλή, χάνοντας όλα τα αναδυόμενα χαρακτηριστικά της. Ανοίγουμε τη φιάλη και προσέχουμε αν αφρίσει. Σ' αυτήν τη περίπτωση η μπύρα μας είτε έχει κουνηθεί πιο πριν, είτε είναι παγωμένη, είτε είναι πολύ παλιά και έχει λήξει. Κρατώντας την 5-7cm από το ποτήρι και σε γωνία 45° περίπου σερβίρουμε, προσέχοντας να μην ακουμπήσει το ποτήρι ή τον αφρό. Στο μέσο και ενώ συνεχίζουμε να γεμίζουμε φέρνουμε το ποτήρι σε κάθετη θέση, ενώ παράλληλα μικραίνουμε την απόσταση μεταξύ τους. Τελειώνοντας, καταφέρνουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, αφρό (κολάρο) 2cm περίπου.
Ξεπλένουμε με κρύο νερό ένα μαχαίρι και κρατώντας το υπό πλάγια γωνία 45°, "κόβουμε" από το χείλος του ποτηριού τον αφρό που προεξέχει. Το αποτέλεσμα, ένα ελαφρύ φούσκωμα του αφρού στο ποτήρι. Με παγωμένο νερό ξεπλένουμε και σκουπίζουμε τη βάση του. Αυτός ο τρόπος σερβιρίσματος είναι για το μεγαλύτερο ποσοστό των ειδών μπύρας.
Με ξεχνάμε την ιδιαιτερότητα των Weiss, οι οποίες λόγω της μαγιάς στον πυθμένα, ακολουθούν άλλη τακτική. Το αρχικό στάδιο παραμένει το ίδιο. Στη συνέχεια "καπελώνουμε" το μπουκάλι με το ποτήρι και αναποδογυρίζουμε. Με το που φτάσει στο ανώτερο-στενό σημείο του ποτηριού, ανασηκώνουμε ελαφρά, με το στόμιο της φιάλης πάντα μέσα στο ήδη μισογεμάτο ποτήρι. Προσοχή μη σας τρομάξει το απότομο φούσκωμα. Με αργές κινήσεις συνεχίζουμε να αδειάζουμε, βοηθώντας με απαλές "ανάσες" σηκώνοντας ελαφρά. Λίγο πριν το τέλος, βγάζουμε το στόμιο αφήνοντας έτσι να τρέξει ο αφρός, σχηματίζοντας το τελικό αποτέλεσμα. Μ' αυτό τον τρόπο, επιτυγχάνουμε την ισοκατανομή της μαγιάς με το ιδανικό αποτέλεσμα.
Όσο δύσκολο ενδεχομένως ακούγεται ή φαίνεται είναι πολύ πιο εύκολο και φυσικά ο σωστότερος τρόπος να σερβίρουμε μία Weiss. Απλά δοκιμάστε το!
