Οι Αιγύπτιοι είχαν τη μπύρα ως το εθνικό τους ποτό, που πότε-πότε την εμπλούτιζαν με λούπινο (οι σπόροι του λούπινου χρησιμοποιήθηκαν ως νομίσματα από τους αρχαίους Ρωμαίους ηθοποιούς στα θεατρικά έργα.

Στον Ελλαδικό χώρο όπως και αργότερα στη Ρώμη, η μπύρα, αν και διαδεδομένη στα λαϊκά στρώματα, θεωρούνταν "βαρβαρικό" ποτό.

Ιστορικά η μπύρα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία.

Μετά το 1800 βελτιώνονταν πολύ οι συνθήκες παραγωγής μπύρας.

Στις βόρειες περιοχές, όπου η καλλιέργεια της αμπέλου ήταν δύσκολη έως αδύνατη και οι τιμές του εισαγόμενου κρασιού απλησίαστες για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Υπάρχουν κάποιες μπύρες που ξεπερνούν κατά πολύ την τιμή των συνηθισμένων.

Το ρήμα βρύ-ω, βρυ-άζω σημαίνει φουσκώνω, γεμίζω, υπερχειλίζω.

Πάπυροι από την αρχαία Αιγυπτιακή περίοδο δείχνουν ότι τα βότανα που χρησιμοποιούνταν για την πρόληψη σοβαρών νοσημάτων ήταν το θρούμπι, η αψιθιά, το βάλσαμο, η σένα, ο κόλιανδρος, η μέντα, το φασκόμηλο και το θυμάρι.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μεθούσαν με μπύρα, την οποία παρασκεύαζαν, σύμφωνα με μια μυστική συνταγή του Φαραώ Τουταγχαμόν, την οποία προσπαθούν να παρασκευάσουν σήμερα Βρετανοί αρχαιολόγοι με τη συνεργασία της μεγαλύτερης Βρετανικής ζυθοποιίας.