Οι Μάριος Πουλημάς και Δημήτρη Μανάβης πιάνουν αποδόσεις ανά στρέμμα 10.660 ευρώ με δέκα ποικιλίες.
Κατά την αναζήτηση των βημάτων που θα τους οδηγούσαν στην παραγωγή ενός μοναδικού και άγνωστου προϊόντος για τον ελληνικό πρωτογενή τομέα στην ευρύτερη περιοχή της Νεμέας, ο Μάριος Πουλημάς και ο Δημήτρης Μανάβης αναγκάστηκαν να δοκιμάσουν πολλές διαφορετικές οδούς, πριν φτάσουν να θεωρούνται σήμερα µία εδραιωμένη επιχείρηση στην εγχώρια αλλά και διεθνή αγορά παραγωγής λυκίσκου. Το όνομα αυτής «Mythodea».
Κατά τα πρώτα χρόνια ζητούσαν συμβουλευτική αλλά και σπόρους ποικιλιών λυκίσκου από Ευρωπαίους κυρίως συναδέλφους τους και η ανταπόκριση που λάμβαναν ήταν σχεδόν μηδενική όταν άκουγαν ότι η καλλιέργεια προορίζεται για την Ελλάδα. Σήμερα τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο Μάριος, απόφοιτος της Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, µε επαγγελματική πορεία σε αθηναϊκά και μυκονιάτικα νυχτερινά μαγαζιά ως μπάρμαν.
Ο Δημήτρης, δραστηριοποιούταν στα κουφώματα αλουμινίου. Οι δυο τους έκαναν την πλήρη στροφή. «Εκτός από τα αλουμίνια, πριν ξεκινήσουμε την παραγωγή λυκίσκου είχα ήδη επαφή µε το χώρο της ζυθοποιίας, παράγοντας µπύρα στο σπίτι», λέει ο Δημήτρης Μανάβης. Από την πλευρά του ο Μάριος λέει πως ο κόσμος των παραγωγών λυκίσκου αποτελεί µία κλειστή κοινότητα παγκοσμίως µε μόλις 680 παραγωγούς, µε την Ελλάδα να μπαίνει στον χάρτη κατά την τελευταία διετία.
«Έτσι, φτάσαμε πλέον να µας αναγνωρίζουν και οι παραγωγοί του εξωτερικού. Δημιουργήσαμε τη δική µας ποικιλία, την οποία ονομάσαμε «Mythodea», η οποία αναγνωρίστηκε τόσο στην Ελλάδα αλλά και εντάχθηκε από το πανεπιστήμιο του Michigan στην κατηγορία των «Golden Hops», μεταξύ των κορυφαίων καθώς διατηρεί τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά.
Ένας κωδικός δραστηριότητας άγνωστος και ανύπαρκτος για την ώρα στην Ελλάδα
Η δραστηριότητα της «Μυθωδίας» ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια µε την εισαγωγή ποικιλιών λυκίσκου από φυτώρια και τράπεζες σπόρων από χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, Αμερική. «Οι περισσότεροι δεν περίμεναν ότι θα μπορούσε να δημιουργηθεί µία ανάλογη καλλιέργεια στην Ελλάδα, δεδομένου ότι η εγκατάστασή της είναι αρκετά ακριβή, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει πλήρης άγνοια για την παραγωγή λυκίσκου στη χώρα µας. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά το ξεκίνημά µας στείλαμε 295 e-mail και µας απάντησαν μόλις δύο άτομα», σχολιάζει ο Μάριος.
Στην Ελλάδα η προσπάθειά τους να ανοίξουν για πρώτη φορά ΚΑΔ παραγωγής λυκίσκου συνάντησε την άγνοια και την απορία των υπευθύνων. «Αρχικά πήγαμε στην ΕΑΣ Κιάτου. Κανείς δεν γνώριζε τι είναι ο λυκίσκος. Στη συνέχεια απευθυνθήκαμε στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και κανείς δεν γνώριζε σε ποιον κωδικό δραστηριότητας να µας εντάξει. Υπήρχε πλήρης άγνοια για το εάν είναι φαρμακευτικό προϊόν ή κάποιο βότανο ή πώς καλλιεργείται. Στη συνέχεια απευθυνθήκαμε σε γεωπόνους για να µας βοηθήσουν. Κανείς δεν γνώριζε. Κι έτσι γίναμε οι ίδιοι γεωπόνοι», λέει ο Μάριος.
Σύμφωνα µε τον Δημήτρη Μανάβη, τα πάντα στην αγορά λυκίσκου παγκοσμίως θα κριθούν τα επόμενα χρόνια στη διαφοροποίηση που μπορεί να διαθέτει µία παραγωγική μονάδα, δημιουργώντας το δικό της εμπορικό σήμα. «Αυτή τη στιγμή υφίστανται οι ελεύθερες ποικιλίες που δεν είναι κατοχυρωμένες από κάποιον παραγωγό, αλλά και τα κατοχυρωμένα εμπορικά σήματα λυκίσκων. Υπολογίζεται ότι έως το 2030 θα έχει ήδη προπωληθεί το 85% της παγκόσμιας παραγωγής λόγω της έντονης ζήτησης και του διαρκώς αυξανόμενου αριθμού επιχειρήσεων παραγωγής µπύρας. Επομένως εκείνοι που θα ξεχωρίσουν µε κάτι δικό τους, είναι κι εκείνοι που έχουν μέλλον στην αγορά. Η πώληση λυκίσκου µε εμπορικό σήμα θα καταστήσει πιο βιώσιμη την παραγωγή».
πηγή: agronews.gr
